“Wat ik fijn vond was dat er vooral veel geoefend werd en dat dit zich afwisselde met stukjes theorie. Dat gaf voor mij zeker een goede flow.” – Floor
Stress en drukte maken ons blind voor de ‘bigger picture’. We krijgen alleen scherp wat direct voor onze neus is. Alles lijkt rommelig. Er is geen touw aan vast te knopen. Waar moet ik beginnen? En je blijft maar bezig met scherp stellen.
Deze houding van onze geest wordt in de mindfulness training ‘doemodus’ genoemd. Er is op zich niets mis met de doemodus. Hij is uiterst handig in ons dagelijks leven. Alleen is hij een eigen leven gaan lijden, hij houdt ons in zijn greep. Hij is verslavend, wij kunnen niet meer stoppen met doen. We worden blind voor elke andere zienswijze.
Achter de drukte komt de weidse landschap van loslaten tevoorschijn. Wij vergeten de stress niet, hij is er nog. Loslaten betekend niet wegduwen. Maar we kiezen tijdelijk voor de ruimte, het open veld van onze ervaring. Hier regenereren wij, laden op en krijgen weer nieuwe ideeën. Wij houden de stress dichtbij, maar in plaats van erop in te zoomen voelen we hem alleen, we laten het gevoel van gestrest zijn toe. We verkeren in de ‘zijnmodus’.
Na 10 seconden (of 5 tot 45 minuten) ‘zijn’ keren wij terug naar ‘doen’, met nieuwe energie en inzicht. Het is nu makkelijker om bij jezelf te blijven of bewust een bepaalde richting te kiezen. Je kan leren te doen op de zijnmodus.
Dat is de meest belangrijke bijdrage van mindfulness aan ons leven: we herstellen de balans tussen deze twee toestanden van onze ‘goede geest’.
Dit betekend vooral in de zijnmodus te oefenen:
Om burn- out, depressieve gedachten en zelfdestructief gedrag te voorkomen, om het goede in ons leven op te merken en om de ‘bigger picture’ weer te zien.
